سرمایه فکری و اهمیت آن
در اقتصاد دانش محور امروزی، سرمایه فکری در مقایسه با سرمایه فیزیکی از ارزش و اهمیت بیشتری برخوردار بوده به طوری که می توان این سرمایه را یک ابزار استراتژیک برای تمام سازمانها به حساب آورد. برای نخستین بار در محافل علمی از واژه سرمایه فکری در سال 1969 توسط اقتصاددانانی بنام جان کنت گالبیرایث[1] برای توضیح و تبیین شکاف مابین ارزش دفتری و ارزش بازار موسسات مطرح گردید(رن[2]، 2008). استوارت[3] بیان می کند که سرمایه فکری شامل دانش و شایستگی های همه افراد در سازمان است که باعث ایجاد مزیت رقابتی و ثروت برای سازمان می شود( لین و همکاران،[4] 2011). اعتقاد بسياري از پژوهشگران از جمله نمازي و ابراهيمي(1388)، ايزدي نيا و همكاران(1392) و نمازي و ابراهيمي(1390) در اين زمينه اين است كه سرمايه فكري به سه جزء تجزيه مي شود:1) سرمايه داخلي 2) سرمايه خارجي 3) سرمايه انساني(نمازي و همكاران، 1393). طبق تعريف؛ دارايي ها آن دسته از منابع اقتصادي هستند كه انتظار مي رود در آينده براي واحد تجاري سودآور باشند. در تعريف سرمايه فكري هم ذكر شده كه اين سرمايه مي تواند براي ايجاد ثروت مورد استفاده واقع شود. بنابراين سرمايه فكري نوعي دارايي محسوب مي شود. از طرفي؛ دانش چيز جديدي نيست اما پذيرش آن به عنوان سرمايه شركت، امري جديد است(تامس و لارنس، 2000).
------------------------------------------------------------
برای دریافت مقالات و مطالب در رابطه با سرمایه فکری می توانید به پایگاه منابع پادعلم مراجعه نمایید.
------------------------------------------------------------
[1] - John Kenneth Galbrith
[2] -ren
[3] - Stewart
[4] -shih, Lin& lin
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز با * علامت گذاری شده اند.